W środę Światowy Dzień Mokradeł

"Zmniejszająca się powierzchnia mokradeł oznacza niedobór wody pitnej i żywności, utratę środków do życia albo wyraźne obniżenie jego jakości, a także niebezpieczeństwo ekstremalnych zjawisk pogodowych, w tym suszy i powodzi. Brak mokradeł powoduje też spadek różnorodności biologicznej, wzrost emisji gazów cieplarnianych, brak naturalnej filtracji wody" - wylicza rzecznik GDOŚ Piotr Otrębski.

Światowy Dzień Mokradeł obchodzony jest 2 lutego - w rocznicę podpisania w 1971 r. konwencji o obszarach wodno-błotnych mających znaczenie międzynarodowe - zwłaszcza jako środowisko życiowe ptactwa wodnego. Dokument, podpisany w irańskim Ramsarze, nazywany jest Konwencją Ramsarską.

W tym roku po raz pierwszy poświęcony problematyce mokradeł dzień obchodzony jest także pod egidą ONZ. Hasłem obchodów jest wezwanie do działań na rzecz ocalenia cennych terenów podmokłych: "Podejmij działania dla ochrony ludzi i przyrody". "Takie działania może podjąć każdy we własnym zakresie - poczynając od najprostszych, jak oszczędzanie wody czy niemarnowanie żywności" - zachęca Piotr Otrębski.

Ekolodzy podkreślają, że mokradła to jedne z najbardziej zagrożonych ekosystemów na świecie. Specjaliści szacują, iż w latach 1970-2015 utracono ok. 35 proc. światowej powierzchni mokradeł, zaś od początku XVIII wieku ponad 85 proc.

Z okazji Światowego Dnia Mokradeł, Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska przygotowała fim poświęcony znaczeniu terenów podmokłych, którego oficjalną premierę w mediach społecznościowych zaplanowano na 2 lutego. Nagranie można zobaczyć na kanale YouTube pod adresem https://www.youtube.com/watch?v=a5zzPDotx-k.

Konwencję Ramsarską ratyfikowało ponad 170 państw, które wyznaczyły ponad 2,3 tys. obszarów wodno-błotnych o międzynarodowym znaczeniu. Wśród nich jest 19 obszarów z Polski m.in. Biebrzański Park Narodowy, Polodowcowe stawy Tatrzańskiego Parku Narodowego czy rezerwat przyrody Stawy Milickie. Polska jest Stroną Konwencji od 1978 r., a w Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska działa Krajowy Sekretariat Konwencji.

Konwencja stanowi, iż obszarami wodno-błotnymi są: "tereny bagien, błot i torfowisk lub zbiorniki wodne, tak naturalne jak i sztuczne, stałe i okresowe, o wodach stojących" lub "płynących, słodkich, słonawych lub słonych, łącznie z wodami morskimi, których głębokość podczas odpływu nie przekracza sześciu metrów".

Strony Konwencji, wśród nich Polska, są zobowiązane m.in. do wyznaczenia odpowiednich obszarów w celu włączenia ich do listy obszarów wodno-błotnych o międzynarodowym znaczeniu, wdrożenia planów ich ochrony, racjonalnego użytkowania wszystkich mokradeł oraz współpracy międzynarodowej w zakresie wdrażania Konwencji.

Obszary objęte Konwencją Ramsarską w Polsce to: Biebrzański Park Narodowy, Dolina Rzeki Izery, Narwiański Park Narodowy, Park Narodowy Ujście Warty, Poleski Park Narodowy, Polodowcowe Stawy Tatrzańskiego Parku Narodowego, Rezerwat przyrody Bór na Czerwonem, rezerwaty jezior: Drużno, Karaś, Łuknajno, Siedmiu Wysp i Świdwie, a także rezerwat Stawy Milickie, Słowiński Park Narodowy, Stawy Przemkowskie, Subalpejskie torfowiska w Karkonoszach, Torfowiska Tatrzańskiego Parku Narodowego, Ujście Wisły oraz Wigierski Park Narodowy.(PAP)

autor: Marek Błoński

mab/ drag/